Πάρτε για παράδειγμα το smartphone σας. Υπάρχει σίγουρα ένα primary λειτουργικό, όπως το Android, το iOS και το Windows Phone, όμως υπάρχουν επίσης τουλάχιστον δύο ακόμη λειτουργικά συστήματα: αυτό του baseband υποσυστήματος και αυτό της κάρτας SIM, αμφότερα τρέχουν στον δικό τους επεξεργαστή, ο οποίος είναι διαφορετικός από τον κεντρικό επεξεργαστή του κινητού. Κάθε φορά που η συσκευή τίθεται σε λειτουργία, τα εν λόγω λειτουργικά τρέχουν, διαχειριζόμενα τους τομείς που αναλογούν στο κάθε ένα. Όταν στέλνετε ένα μήνυμα ή δέχεστε μια κλήση (ή κάνετε οτιδήποτε με ασύρματες συνδέσεις στο Internet), η λειτουργία περνάει στο baseband chip και το λειτουργικό του, το οποίο χειρίζεται όλες τις λεπτομέρειες σχετικά με τα GSM, UMTS, HSPDA, LTE κ.λπ.
Όταν χρειάζεστε κάποια ασφαλή δεδομένα από την κάρτα SIM του τηλεφώνου σας, αναλαμβάνει δράση το Java Card -το οποίο έχει αποκλειστική πρόσβαση σε κρυπτογραφημένα δεδομένα της SIM. Όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα, φαίνεται λογικό να υπάρχουν πολλαπλοί επεξεργαστές που εργάζονται παράλληλα. Στην πράξη όμως, τα λειτουργικά που υποστηρίζουν τους παράλληλους επεξεργαστές συχνά ενσωματώνονται με πολύ "άτσαλο" και επισφαλή τρόπο. Όπως προαναφέραμε, σχεδόν όλα αυτά τα δευτερεύοντα λειτουργικά είναι κλειστού κώδικα, και τα έχει αναπτύξει ο ίδιος ο κατασκευαστής του εκάστοτε hardware, όπως η Qualcomm, η Broadcom, η Realtek κ.λπ. Συνήθως δε, ο κώδικάς τους είναι ξεπερασμένος τεχνολογικά και με πολλά κενά ασφαλείας.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου