Σε γενικές γραμμές είναι πολύ δύσκολη η δημιουργία fake δαχτύλων για το χακάρισμα μιας συσκευής. Στη διαδικασία δημιουργίας του υπεισέρχεται το 3D printing που έχει ως πηγή μια εικόνα. Κατά τη διάρκεια του CCC συνεδρίου το 2014, ένας ερευνητής ασφαλείας γνωστός ως Starbug, δημιούργησε μια υψηλής ανάλυσης φωτογραφία του Γερμανού υπουργού Εθνικής Άμυνας, προκειμένου να δημιουργήσει ένα λειτουργικό μοντέλο. Αλλά και ο Anil Jain, ασχολείται διεξοδικά με τα προβλήματα τις βιομετρικής ταυτοποίησης. Πριν από ένα χρόνο, η αστυνομία ζήτησε από το εργαστήριό του να δημιουργήσει ένα μοντέλο δαχτύλου ενός νεκρού για να ξεκλειδώσει το smartphone του.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα πως λειτουργεί το νέο ομοίωμα δακτύλου που δημιουργήθηκε από τους ερευνητές, ας δούμε πως η τεχνολογία καθεαυτή λειτουργεί. Οι σαρωτές δαχτυλικού αποτυπώματος χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους ταυτοποίησης. Υπάρχουν οι οπτικοί σαρωτές, που βασικά λαμβάνουν μια φωτογραφία του δαχτυλικού αποτυπώματος και το smartphone ελέγχει αν ταιριάζει με αυτό που βρίσκεται αποθηκευμένο στη συσκευή. Άλλοι χρησιμοποιούν την αγωγιμότητα του δέρματος και τα ηλεκτρικά ρεύματα αυτού για να δημιουργήσουν την εικόνα (capacitive screenshots), ενώ άλλοι χρησιμοποιούν «υπερήχους». Οι αισθητήρες υπερήχων βλέπουν βαθύτερα από τους άλλους δύο, είναι πιο ακριβοί και δεν χρησιμοποιούνται συχνά. Το νέο ομοίωμα δαχτύλου που δημιουργήθηκε έχεις τις οπτικές, μηχανικές και ηλεκτρικές ιδιότητες του πραγματικού δαχτύλου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μελετηθεί η ακρίβεια των οπτικών έναντι των capacitive sensors.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου